Het VRIL project

Voor de Tweede Wereldoorlog waren veel Duitsers gefascineerd door het occultisme en archeologische verslagen over het oude Sumerië, de Ark van het Verbond, Odin en Wodan en Astarte. 
 
Er was veel vraag naar een boek uit 1871 getiteld The Coming Race. Het spreekt van een onderaards superieur ras dat gebruik maakte van een energiebron met de naam Vril.

De Theosophical Society van Helena Blavatsky en het Thule-Gesellschaft waren de meest invloedrijke groepen in die tijd. Het was december 1919. Het toenmalige hoofd van het Thule-Gesellschaft Karl Haushofer nodigde op een dag zijn meest gerespecteerde occultisten uit in een afgezonderde hut in Berchtesgarden. Onder hen waren onder meer een afgezant van de Orde van de Tempeliers en een specialist op het gebied van Aziatische artefacten. Twee jonge en uitzonderlijk mooie vrouwen voegden zich bij de groep.

Eén van de vrouwen was erg stil. Ze zag er niet ouder uit dan 18 en werd geïntroduceerd als Sigrun. De andere vrouw was Maria Orsic. Haushofer stelde beide vrouwen voor als medium en kondigde aan dat Maria in contact was gekomen met een buitenaardse beschaving. De communicatie kwam middels automatisch schrift en Haushofer had vastgesteld dat één boodschap was geschreven in de geheime code van de Tempeliers en de andere in een Sumerisch alfabet. De boodschappen bevatten instructies om een antizwaartekrachtmotor te bouwen.

Haushofer liet het bouwschema en ontwerp analyseren door wetenschapper Victor Schauberger. Maria legde uit dat de beschaving die contact met haar had opgenomen uit het sterrenbeeld Stier afkomstig was. De ruimtewezens waren afkomstig van een planeet die rond de ster Aldebaran draait. De motor werkt op basis van een energiebron die Vril wordt genoemd. De boodschappen suggereerden daarnaast dat de antizwaartekrachtmotor tijd kan ombuigen.

Alhoewel het Thule-Gesellschaft zich richtte op mediums en contact met buitenaardse beschavingen wilde het in de eerste plaats een alternatief vinden voor de onmenselijke en ongezonde industriële revolutie die de Duitse bevolking aantastte.

Vril-motor

Het Thule- en het Vril-Gesellschaft hadden hetzelfde doel voor ogen, namelijk het bouwen van de Vril-motor, maar ze hadden verschillende motieven. Het Thule-Gesellschaft wilde een nieuwe energiebron gaan gebruiken terwijl het Vril-Gesellschaft contact wilde maken met de buitenaardsen van Aldebaran.

In 1922 produceerden beide organisaties samen de JFM (Jenseitsflugmaschine). Antizwaartekracht en verstoring van de tijd waren een feit. Het apparaat werd naar Augsburg vervoerd voor de productie van de Messerschmidt. Het project werd geleid door Dr. W.O. Schumann van de Technische Universiteit van München, die later een apparaat ontwierp voor levitatie.

“Al het destructieve is van satanische origine en al het creatieve is van goddelijke origine,” zei Dr. Schumann. “Elke technologie die gebaseerd is op explosie of verbranding moet dus worden gezien als satanisch. Het komende tijdperk zal een nieuwe, positieve en goddelijke technologie brengen!” - Geheime archieven van de SS

Het Thule-Gesellschaft is geheel uit onze geschiedenisboeken gelaten. Deze organisatie was echter één van de inspiratiebronnen van het nationaalsocialisme en enkele leden werden later kopstukken van nazi-Duitsland. De term Thule, ontleend van het uit de oudheid bekende Ultima Thule, slaat op zuiver of puur Nordisch. Zo’n 1.500 Duitsers waren lid van het Thule-Gesellschaft. De organisatie zelf was geformeerd als een vrijmetselaarsloge en dankzij het aanzienlijke kapitaal van Rudolf von Sebottendorf kon men vergaderen in het prestigieuze hotel Vier Jahreszeiten in München. Als embleem koos het Gesellschaft het hakenkruis. Ook andere nazisymbolen zoals het IJzeren Kruis, de Zwarte Zon en de bliksemschichten vinden hun oorsprong in het occultisme.

Alle nazileiders waren lid van Thule en voegden zich later bij Vril. Adolf Hitler, Alfred Rosenberg, Heinrich Himmler, Hermann Göring en Hitler’s persoonlijke arts, Dr. Theodor Morell, waren allen lid van Vril en Thule. Vril overzag in 1937 de ontwikkeling van de RFZ (Rundflugzeug). Deze ‘ronde vliegtuigen’ werden gebouwd in de vliegtuigfabriek van Arado-Brandenburg.
Ondertussen werkte Thule aan haar eigen project, een speciale SS-eenheid genaamd E-IV. Zij maakte tevens haar eigen vliegende schotel op een geheime locatie die Hauneburg werd genoemd. Begin 1935 werd de ontwikkelde schijf het H-Gerat genoemd, een naam die uiteindelijk werd veranderd in Haunebu.

De motor werd aangedreven door middel van elektromagnetische straling en in het hart bevond zich een ronddraaiende tank met heet kwik en drie parallelle schijven die in tegengestelde richting roteerden. Kwik geleidt warmte en werd gebruikt voor interactie met het elektrische veld zodat het fungeerde als supergeleider en de directe omgeving kon isoleren van de zwaartekracht. Sommige versies bereikten een snelheid tot 12.000 kilometer per uur.

In 1944 produceerde Thule de Haunebu I-III serie, een schijf die tot 200 troepen konden vervoeren. Men had onder meer een 139 meter lang cylindervormig moederschip genaamd het Andromeda-Gerat. Vril ontwikkelde uiteindelijk de Vril-7 voor interplanetaire reizen.

Omdat de geallieerden de oorlog wonnen verplaatste Thule haar fabrieken naar een mijn in Polen. Deze werd later geblokkeerd. Vril was veel te weten gekomen over de telepathische buitenaardsen vanaf het moment dat Maria Orsic contact met ze legde.

Aldebaran

Volgens de mediums was telepathisch contact gelegd met wezens van twee bewoonde planeten rond de ster Aldebaran. Deze ster staat op 68 lichtjaar van de Aarde in het sterrenbeeld Stier. Op historische artefacten worden ze altijd met hoorns afgebeeld. Ze gaven de Vril-motor aan het Thule-Gesellshaft zodat er een einde kon komen aan de eindeloze strijd om grondstoffen en energie. De mensen van Aldebaran hadden miljoenen jaren terug al leren omgaan met de Vril-energie. Verlaten megalithische vindplaatsen over de hele wereld vormen het bewijs voor hun bestaan.

Het werd al snel duidelijk dat de mensen het ‘cadeau’ niet gebruikten waarvoor het in eerste instantie bedoeld was. De Vril ontmoetten de bewoners van Aldebaran onder Antarctica en startten een project om een ondergronds eiland genaamd Nieuw-Schwabenland bewoonbaar te maken. Gedurende de Tweede Wereldoorlog implementeerde de SS een speciaal fokprogramma waarbij de nakomelingen naar het eiland werden overgebracht.

Tijdens de oorlog werden Duitse U-boten vaak gezien langs de kust van Zuid-Amerika en Antarctica. Duitsland plaatste meteorologische boeien in Antarctische wateren alsmede weerstations op de eilanden tussen Antarctica en de meest zuidelijke punt van Zuid-Amerika.

Het SS-Rasse und Siedlungshauptamt (Ru SHA) begon in 1942 vrouwen van Arische komaf uit de Oekraïne te transporteren naar Basis 211. Tienduizend vrouwen in de leeftijdscategorie 17-24, blond en welgevormd, werden samen met 2.500 in Rusland dienende Waffen-SS soldaten voor het project gerekruteerd. Thule en Vril evacueerden hun technologie naar Basis 211 onder toezicht van SS-generaal Kammler, die de meest geheime wapensystemen van Duitsland overzag.

Operation Highjump

In 1947 begon de Amerikaanse marine onder admiraal Byrd Operation Highjump (OpHjp). Meer dan 4.000 man marinepersoneel en 13 grote schepen, vliegtuigen en helikopters begonnen aan een expeditie naar de Zuidpool. Al snel kwamen meldingen binnen van ijsvrije regio’s en gebieden waar het water meer dan 3 graden Celsius was. De expeditie werd stopgezet en al het personeel moest terugkeren naar de VS. De resultaten van de missie zijn meer dan 60 jaar na dato nog altijd geheim. Alleen admiraal Byrd werd geïnterviewd door een Chileense journalist.

Het Vril-Gesellshaft organiseerde eind december 1943 een bijeenkomst in Kolberg. Maria Orsic en Sigrun wezen op de urgentie van het Aldebaran-project. Ze waren bezorgd dat het project als gevolg van de aanhoudende oorlog in gevaar zou komen. De mediums hadden inmiddels nauwkeurige informatie ontvangen over de bewoonbare planeten rond de Zon Aldebaran en een reis met de ontwikkelde Vril-schepen stond hoog op de verlanglijst.

Op 22 januari 1944 vond een ontmoeting plaats tussen Hitler, Himmler, Kunkel (Vril) en Dr. Schumann. Met behulp van de antizwaartekrachtmotor kon de tijd worden omgebogen. Het Vril-Gesellschaft had vernomen dat men hierdoor sneller dan het licht kon reizen. De mediums hadden zulke specifieke details ontvangen dat een testvlucht werd gepland.

De 45-meter grote Vril-7 werd gebruikt voor de test waarbij de Vril-motor zou worden gebruikt als een soort sterrenpoort. Het resultaat was teleurstellend en de buitenkant van het schip was op verschillende plaatsen beschadigd.

Sigrun

Sigrun werd belachelijk gemaakt omdat de Vril-schijven zouden worden gebruikt voor vredige ruimtereizen. In maart 1945 ontving het Thule-Gesellshaft een brief van Maria Orsic over een reis naar Aldebaran. Het leek alsof sommige leden van de groep de reis al hadden gemaakt en van plan waren te blijven. Waren ze werkelijk op een andere planeet?

Tijdens de Duitse bezetting vonden de Amerikanen in de geheime archieven van de SS foto’s van de Haunebu II en de Vril I, alsmede het Andromeda-Gerat, een 30 meter groot sigaarvormig schip. Twee prominente naziwetenschappers, Viktor Schauberger en Wernher von Braun, werden meegenomen naar de VS onder het reeds geopenbaarde Project Paperclip. “Als de mensen ontdekken dat we deze technolgieën al deze jaren hebben gehad, zullen ze het ons nooit vergeven dat we ze altijd geheim hebben gehouden.”

Vril-energie kan het DNA repareren waardoor het lichaam altijd in een perfecte staat van gezondheid verkeert. Het medium Sigrun was naar verluidt 140 jaar oud en bleef er jong uitzien. Veel is mogelijk wanneer je tijd kunt manipuleren.


Bron: Viewzone.com