wetenschap bevestigt dat aarde dikker wordt

Amerikaanse wetenschappers hebben nu ook officieel vastgesteld dat de Aarde langzaam dikker wordt. Dit blijkt uit een nieuwe studie die gebaseerd is op satellietbeelden. 




De wetenschappers schrijven de groei echter toe aan de smeltende gletsjers op Antarctica en Groenland, terwijl de Amerikaanse marine heeft geconstateerd dat de ijslaag van de Arctische Oceaan dikker wordt.

Vooral het midden van de aardbol wordt steeds boller. De reguliere wetenschap schrijft dit fenomeen toe aan de opwarming van de Aarde en suggereert dat het smeltwater door de draaiing van de Aarde naar de evenaar wordt getrokken, waardoor er minder druk wordt uitgeoefend op het land onder het ijs bij de polen.

Dit meldt nieuwssite Inside Science op basis van gegevens van het Gravity Recovery and Climate Experiment, een project waarbij twee satellieten elk dertig dagen foto’s van de Aarde maken. Met behulp van deze beelden kan de ijsmassa op de polen worden gemeten.


Amerikaanse marine

Wanneer kaarten van het zee-ijs van de Noordpool tussen 2009 en 2011 worden vergeleken, valt op dat de ijslaag substantieel dikker is geworden. Mogelijk is de laag ijs in de Arctische Oceaan tussen januari 2009 en januari 2011 over een gebied tot 800.000 vierkante kilometer zo’n 1,5 meter in dikte toegenomen. De data zijn verkregen met behulp van het Polar Ice Prediction System van de Amerikaanse marine.

De gegevens die zijn verkregen via de Amerikaanse marine stroken niet met de onderzoeksresultaten van het Gravity Recovery and Climate Experiment. Spelen er wellicht andere belangen mee?
Een toegenomen dikte van 1,5 meter betekent zo’n 21 biljoen kubieke meter nieuw ijs. Wanneer het ijs juist alleen maar dikker lijkt te worden kan men zich afvragen waardoor de uitdijing van de aardbol wordt veroorzaakt.

Toegenomen dikte van het zee-ijs in meters tussen januari 2009 en januari 2011

Expansietheorie

Op dit moment is de radius van de Aarde bij de evenaar 20,8 kilometer langer dan bij de polen. In z'n algemeenheid wordt de Aarde langzaam steeds dikker. Dit is te verklaren met behulp van de expansietheorie of de theorie van de uitzettende Aarde. Hoogenergetische deeltjes van de Zon worden opgevangen door de plasmabol in het binnenste van de Aarde, ook wel de binnenzon genoemd, waar ze worden omgezet in materie.

Deze materie baant zich vervolgens een weg naar het oppervlak en dit resulteert in scheuren, zinkgaten, vulkaanuitbarstingen en aardbevingen rond de schakelingen van de tektonische platen.
Rond de evenaar vinden we de grootste riften of slenken ter wereld. Volgens het expansiemodel zouden we de grootste scheuren moeten vinden op de continenten rond de evenaar. Dit hebben we onlangs gezien bij de Grote Riftvallei in Afrika en de Amazone. Deze scheuren worden ook geassocieerd met riften in Zuid-Amerika. Indonesië is tot besluit erg geoactief en bevindt zich ook rond de evenaar.